Yazan: Güven Albayrak

Her şeyin dışarıdan beklendiği bir çağda yaşıyoruz. Sükûnet, huzur, başarı, anlam... Sanki biri bize uzanıp “işte bu senin için” diyecek de dünya yoluna girecek. Oysa insan, gerçek yürüyüşünü içeriye doğru yaptığında başlar yaşamı anlamaya. Kendini hazırlamanın yolu, başkalarının söylediklerini değil, kendi iç sesini dinlemekten geçer.

İnsan, kendi zihninin yazarıdır. Her sabah uyandığında, zihninde sessizce dolaşan düşünceler birer kelime gibidir. Gün boyu kurduğumuz cümleler, kendimize verdiğimiz telkinler, geleceğimizin paragrafını oluşturur. Ve bu yüzden zihin rastgele bırakılacak bir bahçe değildir. Her düşünce bir tohumdur; iyi bakılırsa meyve verir, ihmal edilirse dikenli çalılar sarar dört bir yanını.

Ama işte burası tam da yolun başıdır. Zihin, hazırlanmayı bekleyen bir mekândır. Ve o hazırlık, kişinin kendi içine çekilmesiyle başlar. Gürültüden uzak, onay beklentisinden sıyrılmış bir iç yolculuk... Kimi zaman suskunlukla, kimi zaman bir defterin sayfalarıyla, kimi zaman da bir aynaya uzun uzun bakmakla.

İçsel yolculuğa çıkan insan, önce şunu fark eder: Hiçbir zafer dışarıda kazanılmaz. Önce içeride savaşılır, içeride barışılır, içeride yeniden doğulur. Ve en önemlisi, insan ancak kendi zihnini eğittiği oranda hedeflerine doğru yürüyebilir. Çünkü niyet, yön verir; zihin ise o yönü taşır.

Ama ne yazık ki çoğu zaman zihnimiz başkalarının yüklediği programlarla çalışır. Korkular, kalıplar, öğretiler... Bize ait olmayan bir düşünce düzeninde, kendi yolumuzu ararız. İşte bu yüzden insanın önce kendisine dürüst olması gerekir: Ben bu hayatı kendi sesimle mi yaşıyorum, yoksa yankılarla mı?

Zihnini kendi istekleriyle kodlayan insan, bir mimar gibi yaşar. Her günü bir taş gibi koyar geleceğin yapısına. Hayalini küçümsemez, hedefini ertelenmiş bir düş olarak görmez. İçinden geçen her çağrıyı, evrenin değil kendi öz benliğinin sesi olarak ciddiye alır.

Çünkü içsel yolculuk, sessizlikle konuşur. Ve o sessizlik, bazen bütün ömrün cevabını içinde taşır.

Zihnin rotasını kendin çizmediğin sürece, başka birilerinin haritasında kaybolursun.