Kırışmış ellerinde birikmiş emek,
Her çizgi bir ömür, her nefes gerek.
Gün doğar, gün batar, dert eksik değil,
Hayaller avuçta, gerçekler uzak değil.

Asgari bir umut, maaşlar suskun,
Alın teri damlar, kalp olur yorgun.
Pazarda pahalı, rafta ateş var,
Cebinde yangın, sofrada hüzün var.

Emeklilik bir düş, huzur diyorlar,
Ama geçim savaşı hep çağırıyorlar.
Hangi sabır yeter, hangi gün biter,
Hangi ay sonu yüklerden geçer?

Emekçi omuzlar taşır dünyayı,
Bir çocuk ağlar, anne bakar çaresiz.
Gövdesi yorgun, yüreği cesur,
Ama bu düzen, adaletsiz ve kör.

Ey umut, ey sabır, ne zaman gelir?
Bu yükler ne zaman bir sabah silinir?
Ey taşra, ey şehir, duyun sesimizi,
Bu hikâye bizim, bu şiir hepimizin.