Güven Albayrak

Bir ülkenin siyasi İkonik bakış açısı, zaman zaman bazı olumsuz sonuçlar doğurabilmektedir. İkonik liderler veya siyasi figürler, toplumda kutuplaşmaya, önyargıya ve demokratik süreçlere zarar vermeye yol açabilirler. Bu durum, iletişim ve diyalog eksikliğiyle birlikte değişime direnci artırabilir.

Öncelikle, İkonik bir bakış açısı toplumu bölebilir ve çatışmaları körükleyebilir. Bir liderin veya figürün belirli semboller veya ideolojiler üzerine odaklanması, insanları farklı kamplara ayırabilir ve toplumda derin bir kutuplaşma yaratır. Bu durumda, uzlaşma ve işbirliği zorlaşırken gerilim artar.

İkinci olarak, siyasi ikonlar önyargı ve ayrımcılığı artırabilir. Bir lider veya figür, belirli bir grup veya kimliği öne çıkaran semboller veya ideolojiler kullanarak diğer gruplara karşı bir ayrımcılık ortamı yaratabilir. Bu durum, toplumdaki birlik ve beraberliği tehdit ederken, hoşgörüsüzlüğü ve ayrışmayı artırır.

Demokratik süreçler açısından da, İkonik bir bakış açısı sorunlara yol açabilir. Bir liderin otoriter bir tavır takınması, muhalefeti baskılama veya demokratik kurumları zayıflatma girişimleri demokrasiyi tehlikeye atar. İkonik bir figürün karizması, eleştirel düşünceyi bastırabilir ve çoğulculuğu engelleyebilir, bu da sağlıklı bir demokrasi için önemli olan farklı bakış açılarının ifade edilmesini engeller.

Ayrıca, İkonik bir bakış açısı ile iletişim ve diyalog eksikliği ortaya çıkabilir. Takipçiler, liderlerinin düşüncelerini kabul etmekte o kadar yoğunlaşabilir ki, diğer insan görüşlerini dinlemek veya anlamak yerine kendi inançlarını sadece teyit etmeye odaklanabilirler. Bu iletişim eksikliği, toplumun farklı seslerin duyulmasını engeller ve demokratik tartışmalara zarar verir. Farklı perspektiflerin yok sayılması, toplumun zenginlik kaynağı olan çeşitlilikten mahrum kalmasına yol açar.

Son olarak, İkonik bir bakış açısı değişime direnç yaratabilir. İkonik liderler veya figürler, belirli bir ideoloji veya siyasi duruş üzerine kurulu bir takipçi kitlesi oluşturabilir. Bu durum, yeni fikirlerin veya değişimlerin kabulünü zorlaştırır ve toplumun ilerlemesini engeller. Değişime kapalı bir ortamda, toplumun ihtiyaçları ve gelişimine uygun politikalar ve reformlar gerçekleştirilemez.

Unutulmamalıdır ki, her siyasi İkonik bakış açısı aynı olumsuzlukları barındırmaz. Ancak, bu potansiyel olumsuzlukları göz ardı etmek yerine, toplumsal birliği, demokratik değerleri ve iletişim özgürlüğünü koruma ihtiyacını önemsemeliyiz. Farklı fikirlerin ve perspektiflerin bir araya gelmesine izin veren bir toplumda, demokratik süreçler daha güçlü bir şekilde işleyebilir ve ilerleme sağlanabilir.

Türkiye'de İkonik düşüncede siyaset yapan bazı partiler şunlardır:

Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP): 2001 yılında kurulan AKP, Türk siyasetinde büyük bir etkiye sahip olmuştur. İslami değerleri temel alan bir merkez sağ parti olarak bilinir ve Türkiye'de uzun süre iktidardadır. Liyakatten ödün veren siyasal kimliği olan bir partidir. Milli eğitimi,  İmam Hatipler üzerinden inşa eden, İlahiyat mezunları üzerine gelecek oluşturan bir yapısı mevcuttur.

Cumhuriyet Halk Partisi (CHP):1923 yılında kurulan CHP, Türkiye'nin en eski siyasi partisidir. Kemalist ideolojiyi benimseyen bir parti olarak bilinir ve Türkiye'nin laiklik ilkesini savunurken, Evrenselliği yorumunu değiştirerek İkonlaralar Halil İbrahim sofrasında birleştirme cabaları muhalefette kalmasına sebep olmuş Cumhuriyetin Evrensel değerlerinden uzaklaşmış, tahkiyece bir zihniyet hâkim olmuş.

Milliyetçi Hareket Partisi (MHP): 1969 yılında kurulan MHP, milliyetçilik ve ülkücülük ideolojileri üzerine kurulmuş bir partidir. Türk milliyetçiliğini ve Ülkücülüğü savunur.

Halkların Demokratik Partisi (HDP): 2012 yılında kurulan HDP, Kürt siyasi hareketinin temsilcisi olarak ortaya çıkmıştır. Sosyalist ve demokratik bir parti olarak bilinir ve Kürt sorununun çözümüne odaklanma gösterisi içinde Silahlı milislerle teröre sarılmıştır. PKK Terör örgütüne bağlılıklarını her ortamda dile getiren bir siyasal, silahlı örgüttür.

İyi Parti: 2017 yılında Meral Akşener tarafından kurulan İyi Parti, milliyetçilik, demokrasi ve laiklik ilkelerini benimser. AKP'nin muhalefetini yapmayı hedefleyen bir parti olarak ortaya çıkmıştır. Halk zihninde Fettulahcı olarak bilinen cemaati ile ilişkilendirilmektedir.

Saadet Partisi: 2001 yılında kurulan Saadet Partisi, İslami değerlere dayalı bir parti olarak bilinir. Adalet ve Kalkınma Partisi'nin daha muhafazakâr bir versiyonu olarak görülebilir.

Yeniden Refah Partisi: 23 Kasım 2018 tarihinde Fatih Erbakan liderliğinde kurulan ve Türkiye'de faaliyet gösteren Millî Görüş çizgisindeki siyasi partidir. Parti tüzüğüne göre resmî kısaltması "Yeniden Refah" şeklindedir. Simgesi hilal içerisinde başaktır

Bu partiler, Türkiye'deki siyasi arenada farklı ideolojilere ve politikalara sahip olan önemli aktörlerdir. Ancak, siyasetin doğası gereği zaman içinde değişebilirler ve yeni partiler ortaya çıkabilir. Bu nedenle, siyasi tablo zamanla değişebilir ve yeni ikonik partiler ortaya çıkabilir.