Sivas, sadece bir şehir değil, yüreğinde kardeşlik büyüten, sevgiyi koşulsuz veren bir yuvadır. "Bize gidelim" diyerek misafirperverliğini esirgemeyen, "Bizde yiyelim" diyerek ekmeğini paylaşan, "Bizde kalalım" diyerek sıcacık dostluklar kuran insanların memleketidir. Sivaslı için paylaşmak, hayatın en doğal ritmidir.

Kimi şehirler vardır, insanı denizinin mavisiyle, boğazının ihtişamıyla etkiler; Sivas ise yüreğinin derinliklerinden gelen sıcaklığıyla insanı kucaklar. Burada dostluk, sadece iyi günde değil, zor zamanlarda da kendini gösterir. "Bende para var, sen gel" diyen bir Sivaslının sözü, güvenin ve samimiyetin en güzel örneğidir.

Aynı sokaklarda büyüyüp, aynı kavgada yan yana durmak, sonra o anıları kahkahalarla yıllarca anlatmak, işte Sivas’ın yüreklere işleyen ruhudur. Bu şehirde dostluklar kuru bir selamdan ibaret değildir. Biz burada arkadaş demeyiz, dost demeyiz… Biz burada birbirimize gardaş deriz.

Sivas'ı sevmek için denize, boğaza ihtiyacınız yoktur. O, içten içe sevilir; tıpkı annenin hiçbir karşılık beklemeden evladını sevdiği gibi. Burada anneler, oğullarını yola gönderirken "Dikkatli ol" demezler, "Kimseye bulaşma oğlum" derler. Çünkü bu topraklar, kendine has bir vakurluk taşır.

Sivas, kadim Anadolu'nun ruhunu kaybetmemiş tek büyük şehirdir. Burada yolunuza çıkan bir grup genç, yanlarında bir kadın varsa kavgadan vazgeçer, mertliği, saygıyı elden bırakmaz. Çünkü Sivas, vefayı, sadakati, insana verilen değeri yaşatan bir kültürün mirasçısıdır.

İşte bu yüzden Sivas’ta dostluklar, sadakatle beslenen ve zamanla derinleşen bağlardır. Ve bir Sivaslı kadının yüreği, tüm sevdiklerini kardeş bilip sarmalamaktan asla vazgeçmez. Sivas’ın bu içten ve samimi ruhu, Anadolu'nun kalbinde bir hazine gibi parlamaktadır.