Güzelliğin Yolculuğu… ve Seyahatin Çağrısı
MOHAMED KERKOUB – Cezayir

Gölgelerin gölgesinde… elini tuttum.

Ruhları birliğe çağıran, keskin bir soğukluk atmosferi,

Ve bir ihtişam gecesi, ışığını döktü

Güzelliğin ve özlemin kraliçesi üzerine… zarafetin görkemi.

Yakışıklı olan, kalbinden taşan tutkuyu döktü

Ki zihin huzur bulsun, umutların yolu çiçeklensin.

Elma ağaçlarının altında yürüdük, adımlarımız kokuluydu,

Dolaşan yasemin esintileri, hayalin güllerine okunan bir ilahi gibiydi.

Sonra yolculuğa çıktık… çöle doğru; orada hurma ağaçları

İhtişam kadar tatlı bir lezzetle… bolca hurma saçar.

Ve bir vaha… berrak sularında yüzdüğümüz,

Ve o yeri, anısını kumların ardında bırakarak ayrıldık.

Ey yakışıklı şair, düşüncelerimde daima varsın,

Dinleyenlere okuduğun dizelerle

Seçkin ruhları şiirin yüce âlemine yükselten.

Bir miras ki, ihtişamlar inşa etti ve iz bıraktı,

Atalarımızın zamanından beri… özüyle ve gölgeleriyle kadim.

Tutkumla beni yeniyi keşfetmeye çekti,

Ve toprakları dolaşmaya… sırlarını aramaya,

Geçmişin uygarlığı ile… bugünün yüce nabzı arasında.

Ve kuzeye yükseldik… denizlerin göz kamaştırdığı yere,

Nefes kesen doğa, ruha armağan eder

Özlemin şarkısını ve kalbin titreşen büyüsünü.

Yüce dağlar haykırır: “Ben buradayım!”

Sanki tarihin bekçileri… ve bir ihtişam hatırası,

Sorgunun erişemeyeceği bir yükseklik.

Ve maymunlar turistleri büyüler… fotoğraflar çekerler,

Bir anı olarak kalsın diye,

Müzelerde… gezginlere bir ders olsun diye.

Ve böylece… kâşif yola koyulur,

Miras alanlarını ziyaret ederek… uygarlıkları tanır,

Yeryüzünü onurlandıran insanların

Doğaya bıraktığı o güzel izi,

Ve denizcilerin kalplerine işleyen… güzelliğin son dokunuşu gibi.

A Journey of Beauty… and the Call of Travel

MOHAMED KERKOUB ALGERIA

held her hand… in the shade of shadows

An atmosphere as bitterly cold, drawing souls to union,

And a night of splendor poured its light

Upon the queen of beauty and longing… the splendor of loveliness.

The handsome one poured forth passion from his heart

So that the mind might find solace, and the path of hopes might blossom.

We walked beneath apple trees, our steps perfumed

Breezes of wandering jasmine, recited upon the roses of imagination.

Then we journeyed… to the desert, where its palm trees

Scatter abundant dates… with a taste as sweet as majesty,

And an oasis… in whose clear waters we swam

And we left the place, and its memory behind the sands. O handsome poet, ever-present in my thoughts,

Reciting verses to the listeners

That elevate the discerning to the lofty realm of poetry.

A heritage that forged glories and left its mark

Since the time of our ancestors… ancient in its essence and its shadows.

It drew me to discover the new with my passion,

And to roam the lands… searching for their secrets

Between the civilization of the past… and the sublime, lofty pulse of the present.

And we ascended north… where seas dazzle the eyes,

And breathtaking nature gifts the soul

With a song of longing, and the shimmering magic of the heart.

Lofty mountains proclaim: I am here!

As if they were guardians of history… and a memory of glory

Unattainable by the grasp of question.

And the monkeys fascinate tourists… they take pictures

To remain a memory to be told

In museums… a lesson for travelers.

And so… the explorer departs

Visiting heritage sites… and learning about the civilizations of

People who honored the earth… and left it

And left a beautiful mark on nature

And in the hearts of sailors… like the final touch of beauty