3 Ağustos 2025 – Pazar Yazısı / Güven Albayrak

Güneşin sarısı solmaya başladı. Sabah serinliği, gölgelerde hafif bir titreme, ağaçların uç yapraklarında belli belirsiz bir sararma… Yaz, usulca çekiliyor. Ve biz, arkasından bakıyoruz; bir türlü tamamlayamadığımız niyetler, tutulmamış sözler, gitmeye cesaret edemediğimiz yolculuklar, başlanıp da bitirilemeyen o defterler…

Yaz boyunca biriktirdik…
Sabah yürüyüşlerine başlanacaktı, başlanamadı.
O kitap bitecekti, yarısında bırakıldı.
“Bu yaz mutlaka yüz yüze konuşmalıyım” denilen biri vardı; konuşulmadı.
Deniz görülecekti, belki deniz bile görülmedi.
Ama en çok da içimizdeki o buruk sessizlik büyüdü. Her şeye rağmen gülümsediğimiz anlar da oldu, evet. Fakat kabul edelim: Bu yaz, çoğumuzun içinde eksik kaldı bir şeyler.

Yarım kalan yalnız bir plan değil bazen; bir duygudur.
Bir bakışın yarıda kesilmesidir, bir mektubun yazılamayan satırlarıdır.
Belki bir şiirin eksik dizesi, belki çocukluğumuza duyulan bir özlemin gölgesidir o yarım kalan…

Eylül yaklaşıyor.
Okullar açılacak, kentler yeniden kalabalıklaşacak, kitaplar basılacak, planlar netleşecek. Fakat biz hâlâ, o yarım kalmış yazın içinde bir şey arıyor olacağız: Tamamlanmamış bir hissin yerini.

Belki de mesele tamamlamak değil, hissetmeyi öğrenmektir.
Yarım da olsa, yaşandı. Eksik de olsa, güzeldi.
Bazen bir yazı bitirmenin tek yolu, ona bir şiir gibi veda etmektir.