Küllerle Konuşan Ormanlar: Yangınlar, İhmaller ve Vicdan

Ateş, Nerede Duracağını Bilmez
23 Temmuz 2025... Türkiye’nin birçok bölgesinde gökyüzü gri, ormanlar ise sessizce alevlere direniyor. Sakarya’dan Karabük’e, İzmir’den Eskişehir’e kadar onlarca noktada orman yangınları günlerdir sürüyor. Alevlerin dili uzun, öfkesi rüzgarla yarışıyor.

Yetkililer, 15 Temmuz’dan bu yana çıkan 60’tan fazla yangının çoğunun insan kaynaklı olduğunu belirtiyor. Tarım makinelerinden çıkan kıvılcımlar, sorumsuzca yakılan anızlar, ormanlık alana atılan sigara izmaritleri… Her biri, bir ormanı yok eden zincirin ilk halkası olmuş durumda.

Ateşi Doğa Değil İnsan Başlattı
Yapılan açıklamalara göre, çıkan yangınlarla ilgili 23 kişi gözaltına alındı, bunlardan dördü tutuklandı. Bu yangınlar kader değil; ihmalkârlık, cehalet ve duyarsızlığın bir ürünü. Bir başka ifadeyle: doğa düşmanı bir alışkanlığın, halkın ortak sorumluluğuna dönüşemeyişinin yankısı.

Ancak yalnızca cehalet değil, iklim krizi de yangının tetikleyicisi. Aşırı sıcaklıklar, düşük nem oranı ve rüzgârın yön değiştiren öfkesi; küçük bir kıvılcımı devasa bir yangına dönüştürüyor.

Devlet Müdahale Ediyor, Halk Ne Yapıyor?
Tarım ve Orman Bakanlığı’na bağlı ekipler, 5 ilde 1.100’den fazla araç ve onlarca hava aracıyla söndürme çalışmalarını sürdürüyor. Bazı bölgelerde tahliyeler yapıldı, orman yolları kapatıldı, ateş yakma yasağı genişletildi. Ama bu mücadele sadece “yetkililerin” sırtına bırakılacak bir sorumluluk değil.

Her vatandaş; ormana bir adım atmadan önce düşünmeli. Her çiftçi, biçerdöverine koruyucu filtre takmalı. Her piknikçi, ateşin romantizmine değil, sorumluluğuna kapılmalı.

Edebiyatçı Kalemiyle: Kül Rengine Bürünen Vicdan
Yangın sadece çam kokusunu değil, insanlığın doğayla kurduğu kadim bağı da yaktı. Şimdi küle dönen her yaprak, bize şu soruyu soruyor:
“Doğayı savunmak için illa yangın mı çıkmalı?”

Edebiyat bunu şöyle anlatır:
“Orman, ateşe şiir yazmaz. O, sessizliğiyle büyür. Ama biz insanlar, gürültümüzle susturduk ormanı. Şimdi duman yükselirken, asıl sormamız gereken şudur: Sessizliğin içinden çıkan bu çığlık, ne kadar daha duyulmaz kalacak?”

Yeni Bir Orman Kültürü Gerek
Edebiyat Magazin, bu yangınlardan sonra yalnızca müdahaleyle değil, bir orman kültürüyle yaşamanın çağrısını yapıyor. Ormanı sadece nefes olarak değil, yaşamın kendisi olarak görmek gerek. Bu yalnızca bir doğa koruma meselesi değil; bu, bir yaşam bilinci meselesi.