Her ne zaman nerede bir göçmen kuş uçarsa
Gelip gönül bahçeme konar diye bekledim
Bulutlar dağılıp da hava biraz açarsa
İçimdeki fırtına diner diye bekledim

Sevenlerin ruh hali kar kış demez sis demez
İçimde bülbül ağlar hiç kimseler sus demez
Sana isyan ederim her gün ister istemez
Yaktığın ateşleri söner diye bekledim

Korkum sensiz ölümün ölüm korkusu gibi
Semaverde kaynayan fokurdayan su gibi
Seher vaktinde açan gülün kokusu gibi
Koklarsın da içine siner diye bekledim

Hayat öyle katı ki zalimden daha zalim
Artık bitmek üzere her umudum hayalim
Kapıyı kapatmaya bir türlü varmaz elim
Belki gelirse duymam döner diye bekledim

Yaşım kemale erdi dost düşman kınar oldu
Gittiğin günden beri gözlerim pınar oldu
İçimdeki hasretin büyüdü çınar oldu
Bir kıvılcım düşerse yanar diye bekledim

Erdal Koca