Toprağa Adanmış Bir Ömür: Hamza Onat’ın Hikayesi

Hakkâri ilinin Yüksekova ilçesine bağlı küçük bir köyde, yaşamın zorluklarına karşı yılmadan mücadele eden bir çiftçinin hikayesi yazılıyor. Bu hikaye, toprağa adanmış bir ömrün, fedakarlıkla yoğrulmuş bir yaşamın ve azimle yoğrulmuş bir başarının öyküsü. 69 yaşındaki Hamza Onat, 40 yılı aşkın bir süredir toprağına bağlı kalarak çiftçilik yapıyor. Onat’ın hikayesi, sadece bir çiftçinin hayatı değil, aynı zamanda köklerine bağlı, çalışkan ve azimli bir insanın, hayatını nasıl şekillendirdiğinin canlı bir kanıtıdır.

Toprakla Gelen Bilgelik

Hamza Onat, çiftçiliği bir meslekten öte bir yaşam biçimi olarak benimsemiş. 40 yıl boyunca, ne doğanın zorlu şartları ne de ekonomik sıkıntılar onu yolundan döndürebilmiş. Her yıl, köyünün farklı yerlerinde meyve ve sebze ekimi yapan Onat, zamanla bu işin ustası haline gelmiş. Onat, toprağın dilinden anlayan, her mevsimin getirdiklerini en iyi şekilde değerlendiren bir çiftçi. Sahip olduğu 200 dönümlük arazisinde, emekle yetiştirdiği ürünleri, bahçesindeki 20’den fazla meyve ağacını ve sayısız sebzeyi kendi elleriyle büyütüyor. Onun için çiftçilik, sadece ürün yetiştirmek değil, aynı zamanda doğayla kurulan bir bağ, toprağa gösterilen bir saygıdır.

Bir Bahçe, Bir Dünya

Hamza Onat’ın bahçesi, adeta küçük bir cennet gibi. Bu bahçe, onun hayatının merkezi, emeklerinin meyvesidir. 45 yıldır bebek gibi baktığı bu bahçe, onun için bir yaşam kaynağı. Bahçesinde, doğanın sunduğu her türlü nimeti bulmak mümkün. Bu, sadece bir sebze-meyve bahçesi değil, aynı zamanda Onat’ın özverisinin, emeğinin ve sevgisinin somut bir yansımasıdır. Onat, bahçesindeki her ağacı, her sebzeyi kendi çocukları gibi görüyor ve onlara aynı özeni gösteriyor. Bu özen, bahçesinden topladığı ürünlerin kalitesinde ve bolluğunda kendini gösteriyor.

Onat, bahçesinden topladığı ürünlerle ailesinin ihtiyaçlarını karşılıyor ve dışarıdan hiçbir şey satın almıyor. Onun için kendi bahçesinden elde ettikleri, en değerli ve en sağlıklı besin kaynağı. Onat, köydeki diğer insanlara da her zaman toprağı işlemelerini ve bu yolla kendi ihtiyaçlarını karşılamalarını öğütlüyor. Ona göre, toprağı işlemek, bağımsızlığın ve özgürlüğün anahtarıdır.

Aile İçin Verilen Mücadele

Hamza Onat, sadece bir çiftçi değil, aynı zamanda 10 çocuğun babası. Onat, çocuklarını yetiştirmek ve onların iyi bir eğitim almasını sağlamak için büyük fedakarlıklar yapmış. Onun için çiftçilik, sadece bir geçim kaynağı değil, aynı zamanda ailesini ayakta tutan bir güç. Çocuklarını okutmak ve meslek sahibi yapmak için gece gündüz çalışmış. Onat’ın bu çabaları boşa gitmemiş; bugün 10 çocuğu da başarılı birer meslek sahibi.

Onat’ın çocukları arasında doktorlar, öğretmenler, mimarlar ve mühendisler var. Onat, çocuklarının başarılarından gurur duyuyor ve bu başarıların arkasındaki temel nedenin, çiftçilikten elde ettiği kazançlarla onlara sunduğu eğitim olduğunu belirtiyor. “Hiç yılmadan çalıştım ve 10 çocuğumu meslek sahibi yaptım,” diyor Onat. Bu sözler, onun ne denli azimli ve çalışkan olduğunu bir kez daha gözler önüne seriyor.

Emeğin Takdiri

Onat’ın yıllarca süren emeği ve başarıları, sadece ailesi tarafından değil, aynı zamanda Yüksekova İlçe Tarım ve Orman Müdürlüğü tarafından da takdir ediliyor. İlçe Tarım ve Orman Müdürü Mehmet Emin Yiğit, Onat’ı ziyaret ederek, hem çiftçilikte hem de arıcılıkta gösterdiği başarıdan dolayı onu tebrik etti. Bu ziyaret, Onat’ın köydeki diğer çiftçilere de örnek olmasını sağlıyor ve onun azmi ile çalışkanlığının takdir edildiğini gösteriyor.

Azim, Sevgi ve Başarı

Hamza Onat’ın hikayesi, azmin, sevginin ve çalışkanlığın bir insanın hayatını nasıl şekillendirebileceğinin en güzel örneklerinden biri. Onat, köyünü ve toprağını severek, 40 yıl boyunca yılmadan çalışarak, hem ailesine hem de köyüne büyük katkılarda bulunmuş. Onun için başarı, toprağına ve ailesine duyduğu sevginin bir sonucu. Onat’ın hayatı, herkes için ilham verici bir hikaye; zorluklara rağmen vazgeçmeyen, çalışmaktan yılmayan ve sevdiği işi yaparak hayatını kazanan bir insanın öyküsü.

Onat’ın hikayesi, sadece bir çiftçinin değil, aynı zamanda toprağa ve ailesine adanmış bir hayatın, özverinin ve emeğin hikayesidir. Bu hikaye, hepimize çalışmanın, azmin ve sevginin gücünü bir kez daha hatırlatıyor.